پیانو یکی از معروف ترین سازهای صفحه کلیدی و تخصصی است که محدوده صدای بالاتری نسبت به سازهای دیگر دارد و نوازندگان می توانند با نواختن این ساز بطور همزمان ده نت را اجرا کنند. اگر قصد آموزش پیانو دارید توصیه می کنیم که با مطالعه این مقاله تا حدودی با مراحل نواختن پیانو آشنا شوید.
پیانو نه ساز آسانی است نه مشکل، فقط لازم است به آکوردها و تکنیک‌های پایه نواختن آن وارد شوید. با تمرین مجدّانه، حوصله و پشتیبانی همراهان و اساتید آموزشگاه موسیقی پیانو ، هرکسی می‌تواند به سادگی چگونگی پیانو زدن را بیاموزد.
آموزش آنلاین پیانو در آموزشگاه فردوس
آموزش پیانو به صورت حضوری
تنظیم زاویه دست و ساعد در نواختن پیانو
ساعد دست همواره باید در راستای انگشتی که در حال نواختن پیانو است باشد. انحراف استخوان زند زیرین و یا پیچ خوردن مچ موجب آسیب دیدگی دستها می شود. هرگونه خم کردن بیش از حد مچ به سمت بالا، پایین و یا چپ و راست موجب آسیب دیدگی دست می شود.
هنگام اجرای فواصل هارمونیک و آکوردها وضعیت صحیح ساعدها به دو عامل بستگی دارد:
اول اینکه ساعد بایستی در راحت ترین وضعیت ممکن خود قرار بگیرد به طوری که نسبت به دو نت بیرونی آکورد، راست و مستقیم به نظر برسد و نه شبیه به این وضعیت. در این حالت دو انگشتی که نت های ابتدایی و انتهایی آکورد را مینوازند به موازات هم به صورت مستقیم بر روی کلاویه ها قرار می گیرند. عدم جهت گیری صحیح بین بازو و دست موجب انحراف استخوان زند زیرین شده و مچ را تحت فشار قرار میدهد.
دومین نکته این است که وضعیت بازوها با توجه به موقعیت کلاویه های (مورد استفاده در آن آکورد) نسبت به بدن ممکن است متفاوت باشد. به عنوان مثال وضعیت بازو، هنگامی دست راست آکوردی را نزدیک به نت دو میانی اجرا می کند با وضعیتی که همان آکورد را در اکتاوهای سمت راست پیانو اجرا می کند متفاوت است.
به هنگام اجرای الگوهای همراهی نظیر باس آلبرتی ابتدا از هنرجو بخواهید تا نتهای آن را به صورت یک آکورد بلوکی (نواختن همزمان نتها) اجرا کند تا بتواند بهترین وضعیت نسبی بین ساعد، بدن و دست را پیدا کند. در اغلب موارد در وضعیت صحیح، انگشت شست به لبه کلاویه های سفید نزدیکتر است در حالیکه انگشت کوچک بیشتر به کلاویه های سیاه نزدیکتر است. این وضعیت از انحراف زند زیرین جلوگیری می کند.
بهترین راه این است که قبل از نواختن یک عبارت، راحت ترین وضعیت ممکن برای اجرای آن را پیش بینی کنیم و در این پیش بینی وضعیت بدن و بازو را نسبت به محل کلاویه های پیانو مورد استفاده در آن عبارت و شکل آکورد (از نظر ترکیب استفاده از کلاویه های سیاه و سفید) مدنظر قرار بدهیم.
حفظ دست در حالت کوچک و غیر کشیده
تقریبا همه مدرسین آموزش پیانو در این تحقیق بر این عقیده بودند که کشش غیر ضروری در دست هنرجویان مبتدی بسیار خطرناک است. به همین علت مدرسین برای جلوگیری از کشیدگی دست هنرجویان به ناچار از اجرای صحیح لگاتو چشم پوشی می کنند. در عبارتهایی که نتها با یکدیگر فاصله زیادی دارند به جای بازکردن بیش از حد انگشتان، بازو حرکت کرده و دست را به محل نت بعدی جابجا می کند. در مواردی که کشش دست اجتناب ناپذیر است دست باید بلافاصله بعد از موقعیت کششی به حالت راحت و بدون کشش باز گردانده شود. ویمز به این نکته اشاره می کند که اگر از حرکت چرخشی دست و بازو استفاده شود، نتهای با فاصله زیاد را می توان به صورت لگاتو اجرا کرد، حتی اگر آن دو نت به صورت فیزیکی به یکدیگر متصل شوند.
انگشتان بیکار درحالت راحت و آزاد!
هنگامی که انگشت می خواهد کلیدی را فشار دهد، وضعیت ساعد نسبت به آن انگشت به گونه ای (هم راستا با انگشت) تنظیم میشود که بتواند انگشت را در فشار دادن کلید پشتیبانی کند. انگشت وزن اعمال شده از طرف بازو را بر روی کلاویه تنظیم میکند. انگشتانی که در فرآیند اجرا نقشی ندارند بایستی در حالت راحت و ریلکس قرار داشته باشند به این معنا که لزوما نیازی نیست که آنها را بر روی کلاویه ها نگاه داشت و بیشتر به فرم صاف و راست قرار میگیرند تا حالت انحنا دار.
انگشتانی که انحنا داشته باشند نمی توانند ریلکس و آزاد باشند. در صورتی که هنرجوی آموزش پیانو انگشتانش را به حالت خمیده درآورده و یا به سمت بالا بلند کرده باشد، مدرس معمولا باید اجرا را متوقف کرده و با لمس کردن انگشتان هنرجو به او کمک کند تا این انگشتان را به حالت ریلکس و راحت بازگرداند.
ریلکس بودن انگشت شست از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. ایجاد هرگونه کشش در انگشت شست موجب سرایت تنش به کل دست می شود. چراکه هرگز نمیتوان انگشت شست کشیده شده داشت ولی سایر انگشتان در حالت آزاد و ریلکس باشند. یکی از روش های مناسب برای آگاه کردن هنرجو از ریلکس بودن یا نبودن انگشت شست این است که به صورت دوره ای اجرای او را متوقف کرده و از زیر دست انگشت شست او را به بالا پرتاب کنیم.
