گیتار، ساز محبوب بسیاری از موسیقی دانان است. اما برای شروع یادگیری این ساز، یکی از اولین گام ها در کلاس گیتار، آشنایی با نام سیم های گیتار است. دانستن نام سیم ها، به شما کمک می کند تا در مراحل بعدی یادگیری، به راحتی با مفاهیم موسیقی مانند آکوردها و ملودی ها ارتباط برقرار کنید. در این مقاله، قصد داریم، به معرفی اسم سیم های گیتار و ترتیب قرارگیری آن ها بپردازیم.
نت های گیتار روی خط حامل
نت ها، پایه و اساس موسیقی هستند. همان طور که حروف الفبا برای ساختن کلمات ضروری هستند، نت ها نیز برای ساختن ملودی ها و آهنگ ها مورد نیازند. هر نت نماینده یک صداست و این صداها با توجه به جایگاهشان روی خطوط حامل و نوع کلید، متفاوت خواهند بود.
نت ها روی پنج خطی که به صورت افقی کشیده شده اند، نوشته می شوند. این خطوط به ما می گویند که هر نت چه صدایی دارد. هر خط و فاصله بین خط ها، نمایانگر یک نت خاص است.
کلیدها مانند یک نقشه هستند که به ما می گویند هر خط و فاصله روی حامل چه نتی را نشان می دهد. در بحث اسم سیم های گیتار دو نوع کلید اصلی وجود دارد:
-کلید سل پرکاربردترین کلید است و خط دوم حامل را به نت سل اختصاص می دهد. اکثر سازها از جمله گیتار و ویولن از کلید سل استفاده می کنند.
-کلید فا معمولاً برای صداهای بم تر استفاده می شود و خط چهارم حامل را به نت فا اختصاص می دهد.
خطوط اضافه یا Ledger Lines در مبحث اسم سیم های گیتار خطوط کمکی هستند که در بالا یا پایین خطوط حامل اصلی اضافه می شوند تا بتوان نت هایی را که خارج از محدوده ی پنج خط اصلی قرار دارند، نمایش داد. به عبارت دیگر، هنگامی که نت های بسیار بالا یا بسیار پایین نیاز به نوشتن داشته باشند، از این خطوط کمکی استفاده می کنیم. با اضافه کردن این خطوط، می توانیم تا 27 نت را در یک حامل جای دهیم.
نکته ی مهم این است که هر کلید موسیقی (مانند کلید سل یا فا) تعیین می کند که هر خط و فاصله روی حامل چه نتی را نشان می دهد. بنابراین، تغییر کلید می تواند باعث تغییر نام نت هایی شود که روی خطوط اضافه قرار می گیرند و درنهایت اسم سیم های گیتار هم تغییر میکند. به عنوان مثال، در نت نویسی برای پیانو، معمولاً از کلید سل برای نت های زیرتر و کلید فا برای نت های بم تر استفاده می‌شود.
اسم سیم های گیتار کلاسیک و الکتریک
شناخت اسم سیم های گیتار، اولین گام اساسی در کلاس آنلاین گیتار است. این شناخت، مانند یادگیری حروف الفبا برای خواندن، به شما کمک می کند تا با دنیای صداها و موسیقی ارتباط برقرار کنید و به راحتی در این دنیای جذاب گام بردارید.
گیتارها انواع مختلفی دارند که هر کدام تعداد سیم مشخصی دارند. رایج ترین نوع گیتار، گیتار کلاسیک، فلامنکو، آکوستیک و الکتریک است که هر کدام ۶ اسم سیم های گیتار دارند. گیتار باس نیز با ۴ سیم، برای ایجاد صداهای بم تر مورد استفاده قرار می گیرد. البته، گیتارهای ۱۲ سیمه نیز وجود دارند که با صدای حجیم و پرتر خود، به موسیقی رنگ و لعاب خاصی می‌بخشند.
اسم سیم های گیتار از نازک ترین (که صدایی زیرتر تولید می کند) تا ضخیم ترین (که صدایی بم تر تولید می کند) نام‌گذاری می شوند.
می E : اولین سیم که نازک ترین سیم و زیرترین صدا را تولید می کند.
سی B دومین سیم پس از سیم می، صدایی زیرتر دارد.
سل G سومین سیم صدایی متوسط بین سیم های زیر و بم دارد.
رِ D چهارمین سیم صدایی بم تر از سیم G دارد.
لا A پنجمین سیم صدایی بم تر از سیم D دارد.
می E ششمین سیم ضخیم ترین سیم و بم ترین صدا را تولید می کند
سیم های گیتار از جنس های مختلفی ساخته می شوند که هر کدام صدای متفاوتی تولید می کنند. دو نوع اصلی سیم عبارتند از:
سیم های نایلونی: معمولاً در گیتارهای کلاسیک و فلامنکو استفاده می شوند. صدایی گرم تر و ملایم تر دارند و برای نواختن ملودی ها و آکوردهای نرم مناسب تر هستند.
سیم های فلزی: در گیتارهای آکوستیک و الکتریک استفاده می شوند. صدایی روشن تر، بلندتر و با ساستین بیشتر دارند. انواع مختلفی از سیم های فلزی با روکش‌های مختلف مانند برنز، نیکل و فولاد وجود دارد که هر کدام رنگ صدا و ویژگی های خاص خود را دارند.
سیم های گیتار پس از مدتی استفاده کهنگی پیدا می کنند و صدای آن ها تغییر می کند. تعویض به موقع سیم ها به بهبود کیفیت صدای گیتار کمک می کند.
سیم های تریبل گیتار
سیم های تریبل، آن دسته از اسم سیم های گیتار هستند که صداهای زیر و روشن را تولید می کنند. جنس این نوع سیم ها متفاوت هستند و انتخاب نوع مناسب سیم تریبل، تأثیر قابل توجهی بر روی صدای کلی گیتار دارد و می تواند به شما کمک کند تا به صدایی روشن تر، شفاف تر و یا گرم تر دست پیدا کنید.
نایلون شفاف
متداول ترین ماده برای ساخت اسم سیم های گیتار تریبل، نایلون شفاف است. این نوع سیم ها تعادل خوبی بین شفافیت و گرما دارند و صدایی پرتاب و ساستین بالایی تولید می کنند. نایلون شفاف، حس بسیار خوبی را هنگام نواختن با انگشت فراهم می کند و به همین دلیل، انتخاب بسیاری از گیتاریست هاست.
نایلون مشکی
گزینه دیگری است که تن گرم تر و ملایم تری نسبت به نایلون شفاف دارد. این نوع سیم ها، اُوِرتُن های تریبل بیشتری تولید می کنند و در سبک های موسیقی مانند فولک بسیار محبوب هستند.
تیتانیومی
صدایی روشن و تُرد دارند و برای روشن تر کردن صدای گیتارهای تیره بسیار مناسب هستند. این سیم ها، ساستین خوبی دارند و ویبراتو زدن با آن ها آسان است.
فیبر کربن
ماده دیگری است که برای ساخت یک نوعی از اسم سیم های گیتار، تریبل استفاده می شود. سیم های فیبر کربنی، صدایی بلند و ماندگاری بالایی دارند، اما ساستین آن ها کوتاه تر از سیم های دیگر است. صدای این سیم ها متغیر است و می تواند از روشن و شفاف تا لاغر و تیز تغییر کند. سیم‌های فیبر کربنی، تعادل مطلوبی را برای گیتارهای تیره ایجاد می کنند.
کامپوزیت ها
نیز برای ساخت سیم های تربل، به ویژه سیم سل، استفاده می‌شوند. این سیم ها، صدایی بسیار روشن و پرتاب صدای قوی دارند و گذار نرم تری را بین سیم های زیر و بم ایجاد می کنند.
سیم های بیس گیتار
سیم های بیس، المان های حیاتی در تولید صداهای عمیق و گرم در سازهای زهی هستند. این سیم ها که معمولاً در قسمت های پایین تر ساز قرار می گیرند، نقش مهمی در ایجاد تعادل صوتی و عمق صدا دارند.
ساختار یک سیم بیس به طور کلی شامل یک هسته مرکزی و پوششی از رشته های سیم است. هسته معمولاً از فیلامنت های نایلونی یا کامپوزیت ساخته می شود که به عنوان پایه و ستون فقرات سیم عمل می کند. روی این هسته، رشته های سیم از مواد مختلفی مانند برنز یا نقره پیچیده می شوند.
برنز، یکی از محبوب ترین مواد برای ساخت اسم سیم های گیتار بیس است. این آلیاژ که عمدتاً از مس و روی تشکیل شده، صدایی روشن خوبی تولید می کند. سیم های برنزی به دلیل توازن بین درخشندگی و گرمی صدا، در طیف گسترده ای از سبک های موسیقی مورد استفاده قرار می گیرند. از سوی دیگر، سیم های نقره ای، صدایی گرم تر و عمیق تر تولید می کنند. این سیم ها معمولاً با روکش مس ساخته می شوند تا دوام و هدایت الکتریکی آن ها افزایش یابد.
اسم سیم های گیتار بیس به دو دسته کلی روکش دار و بدون روکش تقسیم می شوند. سیم های روکش دار با یک لایه نازک از مواد دیگر پوشیده شده اند که باعث افزایش طول عمر آن ها می شود. این روکش همچنین می تواند بر روی صدای سیم تأثیر گذاشته و صدایی متفاوت تولید کند. از سوی دیگر، سیم های بدون روکش صدایی طبیعی تر و خالص تر دارند.
خلاصه مقاله
در نهایت، شناخت اسم سیم های گیتار، یک مهارت اساسی است که به شما کمک می کند تا به یک نوازنده بهتر تبدیل شوید. در انتخاب سیم، عوامل مختلفی مانند جنس ساز، سبک موسیقی، سلیقه شخصی و میزان بودجه باید در نظر گرفته شود. هر نوع سیم، ویژگی های صوتی منحصر به فردی دارد و می تواند به شما کمک کند تا به صدای دلخواه خود دست پیدا کنید.