ساز کمانچه یکی از انواع سازهای زهی (ساز زهی چیست؟) بوده که نقش مهمی در حفظ و توسعه موسیقی سنتی ایران داشته. کمانچه را میتوان دومین ساز ملی بعد از تار دانست. صدای خشدار و منحصر به فرد آن همیشه بخش جدایی ناپذیری از هویت موسیقی ایران بوده.
کمانچه یکی از سازهای سنتی و قدیمی ایرانی است که در مناطق مختلف ایران و همچنین در برخی دیگر از کشورهای منطقه مانند آذربایجان، ارمنستان و ترکیه مورد استفاده قرار میگیرد. این ساز به خاطر صدای گرم و عمیقش شناخته شده است و در موسیقی کلاسیک ایرانی جایگاه ویژهای دارد.
ریشهها و تکامل
کمانچه ریشههایی عمیق در تاریخ موسیقی ایران دارد و برخی از منابع آن را به دوران پیش از اسلام نسبت میدهند. با این حال، اولین یادداشتهای مستند در مورد کمانچه به قرون میانه باز میگردد، زمانی که این ساز در دوران سلجوقیان و صفویان رواج پیدا کرد.
ساختار
کمانچه از یک جسم کوچک گلابیشکل تشکیل شده است که معمولاً از چوب ساخته میشود. این ساز دارای سه یا چهار سیم است که با کمانهای مانند کمان بر روی سیمها کشیده میشود تا صدا تولید کند. ساختمان آن به گونهای است که نوازنده میتواند با کشیدن کمان بر روی سیمها، طیف وسیعی از نتها و ملودیها را اجرا کند.
استفاده در موسیقی
کمانچه در موسیقی سنتی ایران بسیار کاربردی است و در ترکیب با سازهای دیگر مانند تار، سنتور و نی استفاده میشود. همچنین، این ساز نقش مهمی در موسیقی مقامی کشورهای دیگر همچون آذربایجان و ارمنستان دارد.
نوازندگان برجسته
چندین نوازنده معروف ایرانی مانند علیاکبر شهنازی، حسین علیزاده و کیهان کلهر، به استادی در نوازندگی کمانچه شهرت دارند و به گسترش و معرفی این ساز در سطح بینالمللی کمک کردهاند.
کمانچه همچنان به عنوان یکی از سازهای مهم و تأثیرگذار در موسیقی سنتی ایرانی به شمار میرود و نقش مهمی در حفظ و انتقال فرهنگ موسیقایی ایران به نسلهای آینده دارد.
برخی از اساتید موسیقی بر این باورند که اگر بخشی که با کمانچه اجرا میشود به زیبایی نواخته شود، قطعهای که شامل سازهای مختلف ایرانی است، دلنشین و خوشآهنگ خواهد بود. در مقابل، اجرای نامناسب کمانچه میتواند به تمام قطعه آسیب برساند.
ملودیهای کمانچه، چه در حالت غمانگیز و چه شاد، روایتگر داستانهای سرزمین ما هستند و حکایت از فراز و نشیبهای زندگی مردمان این دیار دارند. این ساز به عنوان میراثی جهانی توسط سازمان یونسکو به ثبت رسیده است.
در ادامه در این مقاله با ما همراه باشید تا به بررسی ساختار این ساز بپردازیم:
همچنین ببینید: آموزش کمانچه
تاریخچه و ریشهها
کمانچه با گذشت زمان تکامل یافته است، اما اصلیترین شکل آن به صورت گلابیشکل بازمیگردد به دورههای قدیم. این ساز با سه یا چهار سیم و یک دسته طویل مشخص میشود که به نوازنده اجازه میدهد تنوع وسیعی از نتها و ملودیها را ایجاد کند.
ساختمان بدنه
بدنه کمانچه معمولاً از چوبهای با کیفیت ساخته میشود که میتواند شامل گردو، افرا، یا سایر چوبهای صدادار باشد. شکل گلابیشکل بدنه به تقویت رزونانس و بهبود کیفیت صدای ساز کمک میکند. در داخل بدنه، یک صفحهی تقویتی وجود دارد که به توزیع یکنواخت ارتعاشات در سرتاسر ساز کمک میکند.
دسته و سرپنجه
دسته کمانچه نسبتاً بلند است و به نوازنده امکان میدهد که به راحتی به تمام نتها دسترسی پیدا کند. سرپنجه، که قسمت بالایی دسته است، معمولاً با دقت زیادی ساخته شده و میتواند دارای نقوش هنری یا تزئینات باشد.
سیمها و کوک
سیمهای کمانچه معمولاً از جنس فلز هستند و تنظیم کوک آنها از طریق میخهای کوک در سر دسته انجام میگیرد. این سیمها برای تولید صداهای مختلف کشیده میشوند، و کیفیت آنها مستقیماً بر تونالیته و کیفیت صدای تولیدی تأثیر میگذارد.
کمانه
کمانه کمانچه نیز به عنوان یک جزء حیاتی در تولید صدا عمل میکند. کمانهها معمولاً از موی اسب ساخته میشوند و به طور موثری بر سیمها کشیده میشوند تا صدایی دلنشین و عمیق ایجاد کنند.
خرک چیست؟
قطعه ای در ساختار ساز است که سیم ها را از بدنه ساز فاصله میدهد و انواع مختلفی دارد.
همانطور که مشخص است، خرک کمانچه برخلاف دیگر سازها، کج است و ممکن است این سوال برای نوازندگان و سایر افراد پیش بیاید که دلیل این ساخت چیست؟
چرا خرک کمانچه کج است؟
برای این سوال باید به ریشه تاریخی ساخت کمانچه اشاره کنیم که در برخی منابع آمده که در ابتدا به اسم ساز رباب شناخته میشده و کم کم در طول زمان دچار تغییرات ساختاری ای شده. در ابتدا این ساز دو سیم و سپس سه سیمه بود و در نهایت زمانی که با الهام گیری از ساز غربی ویالون چهار سیمی شد، برای اگثر سازندگان و نوازندگان کوک سیم چهارم دشوار بود و از آنجایی که دسته کمانچه گرد و مورب است، برای راحتی و هماهنگی بیشتر صدای هر چهار سیم، خرک آن منحنی شد.
این انحنای خرک، به ایجاد صدای درست و تمیزتر کمک میکند و باعث میشود ارتعاشات صوتی به طور مساوی و درست بین سیم ها تقسیم شوند.