عرفان عالی ترین حسی است که می تواند روح و جان آدمی را فرا گیرد و بارزترین ویژگی قوم ایرانی به اوج رسانیدن این احساس توسط هنر می باشد.موسیقی از جمله هنرهایی است که تاثیر آن بر روح بشر به قدری است که برخی آن را علم روح می دانند و در این میان موسیقی
(تنبک، دمبک، دنبک یا َضرب) یکی از سازهای کوبه ای ایران است. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل های جام شکل محسوب میشود که از این خانواده میتوان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد. بدنه تنبک را در گذشته از جنس چوب،
آشنایی با ساز تنبور تنبور سازی است که دسته‌ای بلند و کاسه‌ای گلابی شکل دارد و معمولا از چوب توت ساخته میشود. کاسه آن به دو صورت یک تکه (کاسه‌ای) که از قدیم مرسوم بوده و چند تکه‌ای (ترکه‌ای یا چمنی) است که به تقلید از کاسه سه تار در دهه‌های اخیر ساخته شده است.
