فرم موسیقی و شعر
سیری که پیکره موسیقی سنتی امروز در پیش گرفته، به‌تدریج از ساختارها و فرم موسیقی اصیل ایرانی و تلفیق شعر و موسیقی ، فاصله می‌گیرد. در آثار امروزی کم‌تر از «رِنگ»، «پیش‌درآمد» و «چهارمضراب» اثری به چشم می‌خورد و غالب آثار به سمت تصنیف‌گرایی و گه‌گاه موسیقی آوازی گرویده می‌شوند. به یقین باید گردی از غبار تاریخ بر این دست آثار بنشیند و آیندگان، سیر امروز موسیقی را به قضاوت بنشینند.
آموزش آنلاین پیانو در آموزشگاه فردوس
آموزش پیانو به صورت حضوری
قطعه آوازی و نحوه تنظیم
آلبوم «دخت پری‌وار» در مجموع اثری شنیدنی است و ترکیبی از موسیقی و آواز ایرانی با ارکستراسیون و تنظیم موسیقی کلاسیک غربی است. کلیت اثر درخورتوجه است و تنظیم در هارمونی با صدای خواننده، پیش می‌رود و بیشترین حسی که از شنیدن این آلبوم برانگیخته می‌شود، تغزلی و نوستالژیک است.
قطعه آوازی «عتاب یار» با شعری از عراقی و «صبح آزادی» با شعر هوشنگ ابتهاج، از ارزشمندترین و تأثیرگذارترین قطعات این آلبوم هستند و نشان می‌دهد که چقدر آواز ایرانی، می‌تواند جای کار داشته باشد و بر دل و جان مخاطب بنشیند. به ویژه در قطعه آوازی «عتاب یار» در بیات ترک که بلادرنگ احساسات مخاطب را برمی‌انگیزد. علیرضا قربانی همانند علی اکبر خان فراهانی، این آواز را به بهترین نحو ممکن خوانده است و به‌خصوص در اجرای تحریرهای درست، دقیق و به‌جا که در تلفیق مناسب شعر و موسیقی شنونده را از احساس و تعمق سیراب می‌سازد. البته در تصانیف این اثر، خطی گیرا و ماندگار و جلوه‌گر در بین این قطعات که شنونده را به تکرار شنیدن ترغیب کند، دیده نمی‌شود. هرچند دارای ساختار و تلفیق قابل قبول هستند و آهنگ‌ساز و خواننده تمام دارایی خود را بر این کار نهاده‌اند.
آهنگسازی و اشعار موسیقی
از دیگر ویژگی‌های مثبت این اثر بهره از اشعار شعرای کهن و معاصر از سعدی و عراقی و عطار تا محمدعلی بهمنی و قیصر امین‌پور و سایر با مضامین و مفاهیمی از عشق و انتظار و هجران همراه است. علیرضا قربانی با توانایی و قابلیت‌هایی که دارد می‌تواند مخاطبان را با انتخاب‌هایی که بیشترین نزدیکی را با حال و هوا و توانایی‌ها و ویژگی‌های درونی خود همراه کند و باید نقطه قوت خود و قطعاتی را که علاوه بر داشتن ویژگی موسیقی فاخر، نظر عموم مخاطبین را جلب کرده و بر سطح شنیداری مخاطب بیافزاید، اهتمام ورزد و همیشه همچون این آلبوم جایگاهی ویژه برای آواز قائل باشد.
مهیار علیزاده آهنگسازی تواناست که آثاری تاثیرگذار خلق کرده است که در این آلبوم بیشتر به نظر می‌رسد به دنبال فضاسازی برای کلام بوده و حتی قطعات بی‌کلام و نوع چینش آنها نیز مبین این رویکرد و در این جهت نگاشته شده‌اند که اگر در بخش تصانیف بیشتر به سمت لایت‌موتیف‌هایی گیراتر می‌رفت به موفقیتی بیشتر نائل می‌شد.
یادداشت از علیرضا سپهوند