تکنیک های انگشت گذاری در گیتار و تمرین انها برای نوازندگی حرفه ای و نواختن قطعه ای تمیز و بدون نویز ضروری است؛ چرا که استفاده از تکنیک های اشتباه میتواند منجر به آسیب و درد در ناحیه دست و انگشتان و همچنین ایجاد صدای خفه در ساز شود.
طبیعتا مانند هرکاری، یادگیری این تکتیک ها نیز روش ها و فلسفه های متفاوتی برای خود دارد که ما در این مقاله سعی کردیم راحت ترین و موثرترین روش ها را 6 مورد خلاصه کنیم:
۱. انگشت‌گذاری پایه:
- موقعیت‌دهی: انگشتان خود را نزدیک به فرت‌ها نگه دارید تا فشار لازم برای فشار دادن روی سیم‌ها کاهش یابد.
- قانون یک انگشت برای هر فرت: معمولاً هر انگشت در منطقه‌ای که نواخته می‌شود، یک فرت را پوشش می‌دهد، به طوری که انگشت اول بر روی فرت اول، انگشت دوم بر روی فرت دوم و به همین ترتیب ادامه دارد.
۲. انگشت‌گذاری آکوردها:
- مفهومی به اسم اقتصاد حرکت: یعنی هنگام تغییر بین آکوردها تا جای ممکن از حرکت زیاد انگشتان خود بکاهید تا این کار سرعت و کارآمدی را افزایش بدهد و از هدر رفت انرژی خود صرفه جویی کنید.
- حرکت انگشتان به صورت مستقل: تمرین کنید تا انگشتان خود را به طور مستقل استفاده کنید و به راحتی بین آکوردها حرکتشان دهید.
۳. موقعیت مچ:
یکی دیگر از شکایات رایج بسیاری از مبتدیان، درد مچ دست است. این موردی است که باید خیلی مراقبش باشید چرا که درد مچ دست در نهایت می تواند منجر به سندرم تونل کارپال شود و متاسفانه رهایی از آن دردناک، آزاردهنده و سخت است.
بسیار مهم است که در اکثر مواقع هنگام نواختن گیتار، مچ دست شما در وضعیتی خوب و آرام قرار گیرد. نباید بیش از حد به جلو یا عقب کشیده شود. در اکثر مواقع، مچ دست شما باید کمی به جلو خم شود. باید احساس کنید که مچ دست شما در حالت استراحت است، نه حالت کشیده. تا هم بیشترین میزان دامنه حرکتی انگشتان را داشته باشید و محدودیت حرکتیشان منجر به خفه شدن صدای ساز نشود و هم از آسیب دیدن تاندون های دستتان پیشگیری شود.
البته این مورد و تمام موارد ذکر شده در این مقاله، نسخه ای کلی است که بر حسب اندازه دست و انگشتان هر فرد و … میتواند شخصی سازی شود و قابل تغییر است.
-
انگشت گذاری های مختلف:
ممکن است از انگشتان مختلفی برای شروع مقیاس استفاده کنید تا انتقالات روان به سایر نت‌ها یا آکوردها را تسهیل کند.
- ثبات: هر بار که یک مقیاس را می‌نوازید، از همان انگشت‌گذاری به طور ثابت استفاده کنید تا حافظه عضلانی را تقویت کنید.
-
موقعیت شست دست:
نیازی نیست که قسمت نرمِ کفِ انگشت شست خود را، جایی که اثر انگشت قرار دارد، به پشت دسته فشار دهید. در واقع، با خم کردن انگشت شست خود به سمت کف دست، میتوانید مشاهده کنید که نواحی اطراف انگشت شست به طور طبیعی به پشت دسته نزدیک‌تر می‌شوند. هنگامی که دست خود را بالا می‌برید، این نواحی اطراف انگشت شست هستند که به پشت دسته نزدیک می‌شوند، نه قسمت نرم آن.
استفاده از اطراف انگشت شست به عنوان نقطه تماس اصلی با دسته گیتار توصیه می‌شود، زیرا این بخش به طور طبیعی به پشت دسته نزدیک‌تر است. اگر بخواهید قسمت نرم کف انگشت شست را به پشت دسته بچسبانید، این کار میتواند باعث شود که انگشت چهارم شما از سیم‌ها فاصله بگیرد.
موقعیت انگشت شست شما در پشت دسته بسته به اندازه دست‌ها، انگشتان و شست هر فرد متفاوت است. به طور کلی، بهتر است شست در نزدیکی مرکز پشت دسته قرار گیرد. این جایگاه به شما اجازه می‌دهد تا دسترسی حداکثری به فرت‌های صحیح را داشته باشید و از لغزش دست به لبه دسته جلوگیری کند.
-
انگشت زنی:
میتوانید از انگشت اشاره، وسطی، و حلقه برای چنگ زدن سیم‌های بالاتر اغلب در الگوی تناوبی برای افزایش سرعت و روانی بیشتر استفاده کنید،
تمرین منظم این تکنیک‌ها به بهبود چابکی، سرعت و دقت شما در نواختن گیتار کمک خواهد کرد.